درباره ویژگی های کاندیدای انتخابات سال 1400 ریاست جمهوری اظهار داشت: اگر بخواهیم ویژگی‌های کاندیدای مطلوب انتخابات سال 1400 را برشماریم، شاید ساعت‌ها به طول بیانجامد زیرا با توجه به شرایطی که امروز در کشور وجود دارد، رئیس جمهور آینده باید مجموعه‌ای از ویژگی‌های مثبت را داشته باشد تا بتواند با حداکثر ظرفیت و توانمندی، مشکلات متعدد و متنوعی که در کشور وجود دارد را حل کند.
**عدم اعتقاد و عدم التزام دولت به مقوله عدالت، شکاف طبقاتی را عمیق‌تر کرد
وی افزود: اگر بخواهیم ویژگی‌های رئیس دولت سیزدهم را برشمارید، باید این مسئله را مد نظر قرار دهیم که شرایط کشور در اثر ناکارامدی‌های کم سابقه مسئولان دولت، به ویژه شخص رئیس جمهور، در وضعیت نامناسبی قرار گرفته و عدم اعتقاد و التزام اغلب اعضای دولت از سال 92 تا به امروز به مقوله «عدالت»، شکاف‌های طبقاتی موجود در جامعه را عمیق‌تر و فاصله فقیر و غنی، دارا و ندار، برخوردار و کم‌برخوردار و یا نابرخوردار را چند برابر کرده است.
آقا تهرانی ادامه داد: دهک‌های درآمدی بالا که در ناز و نعمت بودند و هنوز هم هستند؛ اما این دهک‌های پایین جامعه بودند که هر روز رویای دسترسی به رفاه حداقلی و یک زندگی معمولی را دست نیافتنی‌تر از روز قبل می‌دیدند و بدتر از همه اینکه دولت نه‌تنها برای کاهش این شکاف‌های طبقاتی تلاشی از خود بروز نداده، بلکه از هر فرصتی برای دست کردن در جیب اقشار کم‌درآمد و چه بسا بی‌درآمد استفاده می کند.
رئیس شورای مرکزی جبهه پایداری در همین زمینه خاطرنشان کرد: در واقع با دولتی روبرو بودیم که همزمان که برای دریافت مالیات از اقشاری که حامیش بودند مثل هنرمندان، برنامه خاصی نداشت، شبانه و بدون اقناع و اطلاع قبلی، قیمت بنزین را سه برابر کرد که دودش بیش از همه در چشم اقشار کم درآمد رفت و دیدیم که چه شرایط ویژه‌ای در کشور به وجود آورد.
**«توزیع رانتی ارز 4200 تومانی»، محصول مستقیم بی‌تدبیری آقای روحانی و جهانگیری بود
وی با اشاره به اینکه اگر بخواهیم برای هر دولتی یک نماد انتخاب کنیم، بدون شک نماد دولت‌های یازدهم و دوازدهم همین ماجرای توزیع ارز 4200 تومانی یا به قول مردم کوچه و بازار «دلار جهانگیری» بود، خاطرنشان کرد: در واقع این مسئله محل تلاقی دو اتفاق پر تکرار در این دو دولت یعنی «فساد» و «بی‌عدالتی» بود. با آن بی‌تدبیری افسارگسیخته که در ماجرای ارز 4200 تومانی به نمایش گذاشتند، نه تنها سوپرمن نشدند، بلکه به معنای واقعی کلمه گوشت و پوست و استخوان‌های اقشار محروم را به چرخ‌دنده‌های بی‌رحم اقتصاد لیبرالی و نئولیبرالی سپردند.
